Niet de wet zelf beperkt ons, maar de regels die we daaromheen hebben gebouwd. Door dat woud aan regels zien we de bedoeling van de wet helemaal niet meer: het bieden van maatschappelijke ondersteuning aan hen die dat nodig hebben.

Sterker nog, doordat we ons focussen op wet- en regelgeving vergeten we de verbanden te zien. Zo is de vraag naar voorzieningen vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) niet alleen maar toegenomen omdat we het abonnementstarief hebben ingevoerd en ook niet omdat we vergrijzen. Wel hebben we afgelopen jaren zoveel afgebroken dat mensen in enorme gaten zijn gevallen. Die gaten moeten dan weer opgevuld worden met voorzieningen en dát breekt ons op. 

In mijn pleidooi 'als we de wereld anders inrichten zijn minder mensen beperkt' roep ik al op om te kijken wat jij kunt doen. Privé op jouw vierkante meter of groter in jouw organisatie, als onderdeel van de maatschappij. Als sparringpartner help ik je zoeken. 

Met bevlogen groet,
Sandra